Elke dinsdagavond, voor de duur van de tentoonstelling PASSAGES, gaan twee deelnemende artiesten rond de tafel zitten om te praten over hun werk, in aanwezigheid van het publiek.

Omdat Neda Razavipour er voor deze avond niet bij kan zijn, zal curator Michel Dewilde praten over haar werk.

NEDA RAZAVIPOUR: ‘SILK ROAD’
Wagon van trein L2267, afkomstig van Zottegem

Het idee van de passage roept bij Neda Razavipour het thema van de reis op, in ruimte en tijd. Door de ramen van de treinwagon ziet de passagier/reiziger vertrouwde landschappen, omringd en versierd door motieven die geïnspireerd zijn op de mythen, tapijtwerken en vazen van de Zijderoute. Sierlijke motieven van Japan en China, over Turkmenistan, Afghanistan, Iran, Irak en Turkije, tot in Griekenland en Vlaanderen. De tijd van de Zijderoute is misschien voorbij, maar de smaak van het reizen, de ontdekkingen en de uitwisselingen heeft de hedendaagse mens nog altijd bewaard. In deze ‘Silk Road’-wagon schuift het verleden over het heden. De overgang van een bekende naar een nog onbekende plek wordt een sprong in de tijd, een ingebeelde reis. De trein wordt zo een plek van herinnering.

Neda Razavipour (°1969) werd geboren in Teheran, Iran, waar ze woont en werkt. Van 1985 tot 1999 studeerde ze Beeldende Kunst en Ruimtelijk ontwerp en Scenografie in Parijs en werkte ze als scenograaf in het theater. Ze keerde terug naar Iran in 1999 en richtte de ‘Leeve Theatre Group’ mee op: een experimenteel en op onderzoek gebaseerd theatergezelschap. In 2004 stond ze aan de wieg van de ‘Movazi’ Public Performance and Installation Group en later, in 2007 kwam daar nog de ‘Jalleh’ Collective Art Studio and Residency bij. Ze werkt met diverse media en technieken zoals video, installaties, acties in de openbare ruimte, tekenen en schilderen, maar blijft een focus behouden op sociale thema’s, verweven met persoonlijke ervaringen en een vleugje ironie. Haar inspiratie haalt ze uit het dagelijkse leven, het nieuws en een speels omgaan met gevestigde meningen. Ze verwierf bekendheid met interactieve installaties die de toeschouwers aanmoedigen tot reactie en vervollediging van de betekenis ervan.

ELISE EERAERTS: ‘REFLECTED DIRECTIONS (LABYRINTH)’
Noordstation, centrale hal

‘Reflected directions (labyrinth)’ is een bruikbaar vloerlabyrint dat zich in de centrale hal van het Noordstation bevindt. Het labyrint heeft de vorm van een kompasnaald waarvan de punt precies wijst naar een grote windroos op de muur van diezelfde hal. De windroos staat symbool voor oriëntatie. Het labyrint daarentegen vraagt een complexe doorloop. Daarmee legt Eeraerts de spanning bloot tussen enerzijds de intenties en verwachtingen van de reizigers en anderzijds het ingewikkelde kluwen van de spoorweginfrastructuur en stationsarchitectuur, kortom tussen twee verschillende oriëntatielogica’s.
De vorm van het labyrint is gebaseerd op een rooster met twee richtingen: die van de feitelijke Noord-Zuidverbinding, van het Noord- naar het Zuidstation en die van de Noordelijke- en Zuidelijke windrichtingen. De richting van de windstreken is weergegeven als een ononderbroken strook, terwijl de richting tussen het Noord- en Zuidstation bepaald wordt door het beginpunt en eindpunt van het labyrint. Door de richtingen in het werk te integreren en de centrale stationshal hierop symmetrisch te axeren, stelt het labyrint de toeschouwer in staat zich te oriënteren in een grootschalige context.

Elise Eeraerts (°1986, Mechelen) studeerde aan Sint-Lukas Brussel, Taik University of Art and Design in Helsinki en het Institut für Raumexperimente in Berlijn. Nu woont en werkt ze in Antwerpen.